"top, onlar için gürültüden ibaretti. işte bu yüzden savaşlar sürüp gidebiliyor. o savaşın içindekiler bile, savaşırken onu imgeleyemiyorlar. karınlarına kurşunu yemişken bile yoldan geçerken “hâlâ işe yarar” buldukları eski sandaletleri yerden toplamaya devam edebilirlerdi. çayırda yan yatmış koyun da böyledir işte, bir yandan can çekişir bir yandan otlanmaya devam eder. insanların çoğu ancak son anda ölürler; kimileri ise yirmi yıl öncesinden, hatta daha bile erken başlarlar bu işe. onlar işte dünyanın düşkünleridir."

"bu albay anlaşılan tam bir canavardı! artık bundan emindim, bir köpekten bile beterdi, kendi ölümünü imgelemekten âcizdi! aynı zamanda bir başka gerçeğe daha vâkıf olmaktaydım, ordumuzda onun gibi nice yiğitler vardı ola ki, tabii karşı ordu da herhalde bizimkinden aşağı kalmıyordu. kim bilir sayıları ne kadar da çoktu? toplam bir, iki, belki de birkaç milyon? o andan itibaren korkum paniğe dönüştü. böyle yaratıklar olduğu sürece, bu korkunç saçmalık sonsuza dek devam edebilirdi..."

"sonuçta savaş dediğiniz şey, anlamadığınız ne varsa odur."
(bkz: gecenin sonuna yolculuk - louis ferdinand celine)