cinleri çağırırken emrivaki yapıyoruz; yapabileceğimizi sanıyoruz. onun iradesini yok sayıyor ve bir kaç abuk hareketten sonra üzerine mıknatıs tutulmuş iğneler gibi başımıza toplanacaklarını düşünüyoruz.
var veya yok, işe yarar veya yaramaz umurumda değil. ancak bu ne biçim bir buyurganlık arkadaş. ben olsam onların yerinde, tabi varsa, keyfi olarak bir yere çağrılıyor olsam, ortalığı dağıtır giderim. fena çarparım vallahi. ^::)^