hem türkçeyi öğrenip kendimi ilkokulda adam akıllı anlatabilmek, hem ilkokula alışma sürecini ağlamadan atlatmak, hem de tek başıma kocaman bir evde kalmamak için gönüllü olarak istediğim okul. annemin anlattığına göre 1 ay her sabah erken uyanıyorum diye ağlamışım. o bir ayın ardından da sabahın 5'inde uyanır, babamın beni götürmesi için gözünü oyarmışım.

2 yıl gittim. sonra ilkokulun ilk günü öylesine okul ortamına alışmıştım ki anneme 'anne ne olursun git eve! vallahi 2 buçukta geleceğim. ne olursun ev zaten karşı kaldırım. rezil oldum herkese ya.' diye ağlamıştım. sınıfta bu yüzden ağlayan tek öğrenci bendim.