lise son sınıftaydım. 11. sınıflardaki bir kızdan çok hoşlanıyordum, muhabbetimiz de vardı ama öyle merhaba merhaba şeklindeydi. bir kaç kez aynı ortamda denk gelip uzun uzun muhabbet etmiştik. muhabbet ettikçe konuştukça daha da hoşlanıp sevmeye başlamıştım. bir gün cesaretimi toplayıp konuşucağım ben bu kızla dedim. sabah ilk derse girmedim ve okul ile ev arasındaki mesafede nasıl kouşacağımı kararlaştırdım. her şey cümlesi cümlesine hazırdı, hazırdım ve konuşcaktım. o gün nöbetçi 10. sınıflardan bir çocuğu çağırdım ve çocuğa ' x sınıfındaki y adlı kişiyi müdür çağırıyor diye sınıftan çıkmasını sağla' dedim. başta bir iki söylenir gibi oldu ama zorla da olsa yaptı. herhangi bir sıkıntı çıkmadan kızı dışarı çıkardı, ben de sınıflarının hemen yakınında bir yerde onu bekliyordum.
dışarı çıkmıştı, karşımdaydı. dizlerde hafif bir titreme ile ben de hazırım diyordum ama ne söyleyeceğimi hepten unutmuştum. bu saatten sonra içimden ne geliyorsa söyleyecektim.
evet söyledim. ne geldiyse söyledim ama söyleyeceklerimi bitiremeden "benim sevgilim var" dedi. başka okuldan başka bir çocukmuş. yeni başlamış ilişkisi. o an nasıl bir yıkım yaşadığımı sonraki gün anlayabildim. bir şey söyleyemedim, öylece geri döndüm ve dışarı çıktım. o durumda yapabildiğim tek şey buydu. çaresizlik çok zor bir şey be, yutkunamadım o sırada be, allah kimseye böyle bir an yaşatmasın.

buna benzer bir olay yaşamış olan varsa, bir yeşil kadar yakınınızdayım, konuşup dertleşebiliriz.