bir sonbahar akşamıydı, dört tarafı da camlarla çevrili olan dershanede sohbet ediyor, deliler gibi eğleniyorduk. hava o kadar soğuk değildi ancak yağmur yağacağını tahmin ettiğim için üzerime hırka almıştım, o ise sadece bir kazak giyip gelmişti. hoş bir kazaktı. tahmin ettiğim gibi de oldu, o, arkadaşlarıyla erken çıkıp halletmesi gereken işleri halledecekti ve dışarıda yağmur yağıyordu, bingo! hırkamı elbette ona verdim geri almak şartıyla. ancak alamadım, aradan üç buçuk sene geçti, geçen ay, kalabalık bir caddenin kaldırımında yürürken karşıda ona rastladım, üzerinde hırkam vardı.

o gün, bir kez daha onu ve neleri kaybettiğimi daha iyi anladım.