" topraktan nefret ediyorum. arttığım her adimda bugüne kadar icine gömülmüş ve karismis milyarlarca yaratığı dusunuyorum. ölümün üstünde yürümeyi sevmiyorum. ve dunya aklıma sadece bunu getiriyor. içine gömdüğü milyarlarca ölüyle , birinin burnu , diğerinin ayakları..
bunların üstüne basarak gidiyor milyarlarca insan işine, okuluna
hepimizin bastığı yerde bir ceset var. hepimizin altında bir ölü var. insanlik gömdüğü yakınlarının uzerinde yürüyor.
insanlık ölümün üzerinde duruyor , koşuyor , spor yapıyor. " / hakan günday