henüz olmayan ama olmak için yaşam planını o şekilde çizen biri olarak umarım bir gün dolu dolu yazacağım ya da belki de tamamen teknolojiden uzaklaşıp o gezgin olma eylemini hücrelerime kadar hissedeceğim.

kendi yolumu aşağı yukarı çizdim. her ne kadar planlardan ve tasarılardan nefret etsem de buna ulaşmam için belli krokiye sahip olmam gerekiyordu. 3/4'ünü tamamlamak üzere olduğum okulumu bitirip 2-3 sene de çalışarak para biriktirimi yaptığımda sanıyorum önümde engel kalmayacak. hayalini kurduğum en güzel şey özgürlük. bağımsız olma. yurttan, kendimden, toplumdan, öğretilerden...
bazen ciddi anlamda sıkışıp boğulduğumu hissediyorum. sanki denize dalmışım da yüzeyine çıkmama izin vermiyorlarmış gibi. boğuluyorum ama yaşıyorum. kendimi nerede kaybettiğimi bulmak yerine başka bir nefes ile yeniden filizlenirim belki. cesaret edebileceğim en güzel şey bu! sınırlara sıkışan insanlar düşüncelerini de o sınırlar dahilinde ve belki bir fanus içinde kapalı tutmak durumunda kalıyor. sığmıyor ütopya. açılmak gerek, keşfe önce benlikten başlayıp sonrasında düşünceleri ferahlatmak gerek. doğan güneş bizi çağırıyor, peşine takılıp gitmek, belki de olanca gücümle kaçmak istiyorum. ihtiyacım olan çok şey yok, bir harita, bir bisiklet, biraz da yaşamak için gereken materyaller. mesela su! hepsi bu.