biz onu değil mesut bizi buldu. önce 2 -3 gün yan evin çatısından evi gözledi sonra bir sabah annemlerin evinin kapısında bitiverdi. ilk günler yemeğini yedi gitti, sonra birgün yine kendi kararıyla gelip dizimin üzerine yatıverdi. ben dahil hiç kimseye 8 yıl boyunca patilerini elletmedi. bense 8 yıl boyunca türlü şaklabanlıklarla, yalvara yakara o patilere dokunmaya çalıştım.

ne zaman tatil için eve gitsem kapıda karşıladı, her kavuşmamızda ilk yarım saat karşıma geçip dakikalarca yüzüme bakardı. sonradan bunun bir çeşit özlem giderme ve hafızaya kazıma yöntemi olduğunu okudum bir yerde.

geçen şubatta ara ara yaptığı gibi ortadan kayboldu. dışarısı kar, buz. 5. gün sabah geldi, gören tek gözü de kapanmıştı, yaraları iltihaplıydı. ölecekleri zaman ortadan kaybolurlar denir ya, bizimkisi evine döndü.

dönüş zamanım gelmişti, mecbur ayrıldım. yola çıkmadan önce vedalaştık. patilerini uzattı ilk kez, sevdim, okşadım.

kedilere dokunamıyorum şimdi. bu da kedi sahiplerinin ilginç davranışlarından biri olsa gerek.