müzeyyen abim.

ne seninle karşılıklı oturup iki kelam ettik ne de iki satır da olsa hal hatır sorduk. hiçbiri, hiçbirini yapmadık.
ne adını sanını bildim ne de nasıl biri olduğunu.

sana hep müzeyyen abi diye hitap ettim. ama bugün sen benim müzeyyen abimsin.

ölümün sesi soğuk gelir derler ya. hiç tanışmamıştım bugüne kadar. doğruymuş.

bir arkadaşım aradı. büyük bir sessizlik.
ne oldu diye sordum.
sana bir şey demem gerek dedi.
büyük bir sessizlik.
müzeyyen abi, dedi.
müzeyyen abi, dünkü patlamada vefat etmiş.

düğümlendi boğazım. konuşamadım.

sonra aklıma bir yerde okuduğum bir yazı geldi. büyüdüğünü anladığının belirtisi, ağlayamazsın o gözyaşı boğazında düğümlenir.
ben de tuttum kendimi, düğümlendi boğazım.

sonra kapattık telefonları.

müzeyyen abi. müzeyyen abim.

yüzünü görmediğim adam. sesini duymadığım adam. ismini bile bilmediğim adam.
müzeyyen abim.

tutamadım gözyaşlarımı. büyüyemedim. müzeyyen abim.

düşüncelerini farklı dile getirirdi. bu yüzden seveni de vardır, sevmeyeni de vardır.

ama allah rızası için kötü bir söz etmeyin. lütfen.

müzeyyen abim. hakkım var ise geçti ise helal olsun.

çok üzdün be müzeyyen abi.

müzeyyen abim.