gecenin bu saatinde uyumak üzereyken aklıma bir anda düşüverdi bu şiir. açtım okudum. mutsuzluğun olmadığı bir yer kaldı mı bilmiyorum ama kalan küçük bir umut biletiyle dünyanın bütün sabahlarına yolculuk yapabiliriz. yanımıza şefkati de alarak. çünkü büyüler bile ninniyle büyürken maviş anne, insan nasıl sevgisiz büyüsün?