tamam işte olmadı kafe açarım liselilerle liseli kalırım. bi' kivi bi' çay isterler. ama ben tanırım o çay isteyeni. demli sever, şekersiz. götürürken de yanına şeker koymam. rengini gördüğünde ve şekerlerin yokluğunu farkettiğinde mutlu olur bilirim. kitaplarımı okurlar, onlara antik gibi gözüken fanzinlerimi çalarlar. kızmam da nasıl kızayım. sanki ben yapmıyorum. evet evet, böyle yaşlanayım ben.

ya da bakkal mı açsam? mahalle bakkalı böyle. beton sitelerde yine betondan yapılma samimiyetler arasında bakkal hikayeleri hep eksik kalıyor. artık bir hikayede rol alayım. özne olayım hem. çocuklar evin bozukluk köşesinden az biraz çalıp cips alsınlar.

ya da kantinci mi olsam?
ya da küçük bi' pastanem olsa?
ya da starbucks muadili kahveci?
ya da sadece bitki çayı sattığım dükkan?
yok yok. en iyisi durayım ben. hayatım boyunca sadece durayım.
durmak süper bişey zaten ağaçlar haklı.