çocukken şehirler arası yolculukta yol kenarındaki ve ortasındaki lambaları sayardım. iki lambalı olanları sayardım, eğer tek lambalı gelirse serinin bozulduğunu düşünür iki lambalıları saymayı bırakır tek lambalılara geçerdim. sayıyı unuttuğum zaman belli bir tahminle mesela 5 dakika önce bilmem ne binasını gördüğüm yerde şu sayıda kalmıştım diye inat ederdim kendimle ve oradan an itibarı ile bulunduğumuz yere kadar şu kadar sayı olsa diyerek tahmini bir ekleme yapar saymaya devam ederdim. içimden bir ses sürekli uydurdun uydurdun derdi, ben de sürekli hayır orada o sayıda kalmıştım derdim. bazen ya yanlış sayıyorsam ve lambaların sayısı farklıysa diye düşünürdüm ve bundan dolayı vicdan azabı çekerdim.