az önce izledim ve vurdu film beni. özellikle son sahnede hüngür hüngür ağlamaya başladım. senaryosu başka bir yönetmenin elinde olsa eminim ki bu film ortalama altı bir film olarak kalırdı. anlatılmak istenen çekim teknikleriyle,renk seçimleri,müzik seçimleri, oyuncu seçimleriyle,oyunculuklarla,verilen duygularla çok güzel ve naif anlatılmış.

!---- spoiler ----!

film boyunca louis ailesine öleceğini söylesin diye bekliyorsunuz ve asla söylemiyor. masada otururlarken size bir şey soylemem gerekiyor diyor aha sonunda diyorsunuz. ama sizi daha çok görmek istiyorum, daha çok ziyarete geleceğim diyor. kardeşine sende gel diyor, abisine sende gel diyor. eve geldiğinden beri ailesinin üzerini örtmeye çalıştığı bir gerginlik var ve hepsinin kırgın olduğunu biliyor ve onları daha fazla üzmemek istiyor. ailesini 12 yıl önce terketmiş olmanın ve aniden ortaya çıkmış olması ailesini hem sevindiriyor hem içten içe üzüyor. annesi ve kardeşleri louis 'e sinirli fakat bir kuş gibi özgürlüğüne bu kadar düşkün ve narin louis e antoine hariç kimse sinirlenemiyor. filmde louis e kızıp onu ürkütüp kaçırmaktan korkuyorlar sanki. tekrar gidicek diye korkuyorlar. zaten korktuklarını da belirtiyorlar filmde. louis e yeterince kızamıyorlar ve birbirlerini yiyorlar film boyunca. louis de öleceğini söyleyemiyor bir türlü çünkü aileye yüklediği sorumluluğu, psikolojik zararı görüyor ve onları daha fazla üzmektense imajını koruyup aileyi terkeden birey oluyor yine. belki de ailesi için hayatları boyunca devam edecek bir acı olan ölüm, louis için sadece dünyanın sonu. filmin son sahnesinde guguklu saatten fırlayıp evin içinde uçuşan duvarlara çarpan kuşun ölümünü göstermesiyle bitiyor. lan xavier nası adamsın

!---- spoiler ----!