pinhani'ti ilk çıktıkları zamandan beri dinlerim. hatta zamanın roll dergisinde bir röportajlarını da okumuştum o zamanlar. grubun isminin nereden geldiğini falan anlatmıştı vokal arkadaş. dedesinin şiir yazarken kullandığı mahlasymış, gizli, saklı anlamına geliyormuş yanlışım yoksa. neyse son günlerde bu şarkıya öyle takıldım ki, bana ikibinli yıllarda türkiye'de müzik yapılabildiğini hatırlattı. tbai ki bir çok şarkıcı, müzisyen ve çok güzel gruplar var, haklarını yemeyeyim. ama bu şarkının ayrı bir tınısı var. çok acaip bir hüzünle birlikte, yaşama sevinci veriyor. insanı geçmişe götürüp, şimdiki zamana getiriyor ve gelecek planları yaptırıyor.

bilemiyorum belki şarkının anlattığı duyguyu yaşamış bir insan olduğumdan böyle geliyordum. hani klişe başlık var ya, her şey bitti derken çıkagelen insan diye, işte o insan inandırdı beni güzel şeylerin varlığına. güzel bir bağ kurdum şarkıyla, hayatım arasında.

arada dinleyin, bir tazelenin derim.