az önce okuduğum bir film yorumu sonrasında aklıma geldi...itiraf edeyim böyle bir sorunun varlığını dahi düşünmezdim...

elbette önce kitabı okumalı derim ben. yazmanın yazar için en keyifli tarafı yazdığının tek, biricik olduğunu bilmesi iken bir yandan da şu açmazla boğuşmaktadır:"okuru okurken ne görür?"

okuma eylemi yazarla okur arasında çift taraflı bir yaratıcılık eylemidir aslında. işin tuhaf, belki de güzel yanı yazarın yazarken okuyucunun gözünde tam olarak neyin canlanacağını bilemeyecek olduğudur. çünkü okur her satırda kendine bir dünya kurar ve bunun üzerinden ilerler... okumanın en büyük getirilerinden biri hayal gücümüze sınırsız vahalar sunması ise neden önce filmi izleyerek sınırlamayı tercih ediyoruz?

(bkz: okurken ne görürüz - peter mendelsund)