her zaman imrendigim sey. erken uyumak-erken kalkmak guzel sey. hayati iskalamazsiniz bu yasam tarziyla.

lakin gelin gorun ki kendimi bildim bileli her zaman bir gece kusuydum ben. ne kadar erken kalkmam gerekirse gereksin erken uyumayi beceremem hic. etrafimdakiler de bunu iyi bilir.

o kadar yorgundum kaderin cilvesi mi artik ne derseniz uyuyakalmisim saat 22:00 siralari. o saatte uyumak benim icin o kadar olagandisi ki ortalik ayaga kalkmis. bana ulasamayanlar hastalanip fenalastigimdan suphelenmis, gercekten uyudugum ve uzerimin acik olup olmadigi uyurken cekilen fotografim uzerinden tartisilmis, kardesim bir ara beni uyandirip "kahve yapayim mi?" diye sordu. goren sarhosum, sizdim sanir. en son kardesim "ne yapiyorsun sen?!" diye kizarak uyandirdi beni. telefonum da kafayi siyirmis mesaj/arama bildirimlerinden. vallahi korktum ilk gordugumde. birine bir sey oldu sandim.

sonuc olarak erken uyumami sindiremeyen uyku lobisi su an misil misil uyumakta bense kendimi yataga gitmeye ikna etmeye calisiyorum.(bkz: entrye ani serpistirmek)

onemli not: lutfen genc yaslarda kendinizi erken uyumaya alistirin. universite zamanlari bu durum bir sekilde tolere edilebiliyor ama is hayatina atildiginizda cok sorun yasarsiniz. bunun canli kanli ve de her daim uykusuz kaniti benim.