her dinleyişimde burada olmasını delice isteyeceğim ama asla olmayacak tek insanı bana hatırlatıp gözlerimi dolduran, canımı yakan şarkıdır. en sevdiğim film, kitap, oyun... hiçbirine kesin bir cevap veremem ama en sevdiğim şarkı budur. başka hiçbir şarkıyı bu denli yaşayamam.
şöyle bir çevirimi de aşağıya iliştirip gideyim.


"demek
cehennemden cenneti,
ızdıraptan mavi gökleri
ayırt edebilirim sanıyorsun
peki ya ayırt edebilir misin,
bir peçeden bir gülümsemeyi
ya da yeşil çayırları soğuk demir raylardan
ayırt edebilir misin?

kahramanlarını hayaletlere mi değiştirttiler?
ağaçları sıcak küllere,
sıcak havayı soğuk bir esintiye,
değişimi işe yaramaz bir teselliye?
bir kafeste başrol olmayı bir savaşta figüran olmaya mı yeğledin?

ah nasıl dilerdim şimdi burada olmanı
biz yalnızca iki kayıp ruhuz, bir akvaryumda yüzen yıllardır
aynı zeminde koşup duruyoruz
ne geçti elimize? aynı eski korkular
keşke burada olsaydın"