ilmek ilmek işlenmiş, nefis kurgulu ayfer tunç romanı. tuğla gibi bir kitap, insanın gözünü korkutuyor ama okumaya başlayınca yağ gibi kayıyor. sanki upuzun, edebi dille anlatılan bir dedikodu.

daha sonra okuduğum ayfer tunç eserlerine çok da benzemiyor, onlar kadar karanlık değil. mizahi bir yönü de var. insanları, toplumu mizahla yeriyor. dram öğeleri de yok değil, o da var bol bol. tarihi gerçeklere, toplumsal felaketlere de dozunda eleştirisini yapıyor.

bu kadar çok insanı, hikayeyi birbirine bağlama şekline bayıldım. geçişlerde akış hiç yavaşlamıyor, hiç es verilmiyor.

okuduğum ilk ayfer tunç kitabıydı, öyle keyif aldım ki hemen ardından yazarın 2 kitabını daha hızla okudum. şimdilik favori ayfer tunç kitabım bir deliler evinin yalan yanlış anlatılan kısa tarihi, tavsiye ederim.