romanı ağır, filmi hafiftir. okan bayülgen'in, rol aldığı her filmde olduğu gibi bu filmde de gösterdiği oyunculuk ısrarı (performans diyemiyorum, zira bu yalnızca ısrardır bana kalırsa), onu gördüğüm her sahnede, tripofobik olan bendenizin bünyesinde çok geniş gözenekli bir burun (töbe bismillah), bir deniz süngeri (allam töbe), ağaç dibinde pıtır pıtır üst üste bitmiş yuvarlacık mantarımsı dokularsı şeysler (yetişin gomşular!) görmüşüm gibi bir etkiye sebep olur; kaşınmam fakat agresifleşirim, şiddete, küreğe meyyal olurum. hele, yanlış anımsamıyorsam, filmde böyle yağ tenekesi gibi bir şeyin başında kendisine "harbiden mi?" diye soran çocuğa "yok koftiden..." derkenki ses tonu, o ağzını yabaynan vurasımı getirtecek kadar çemçükleştirmesi, o abartılı teatral tavır, o dalga köpürtmesi... hakikaten anlayamazsınız...

bunun dışında filmin geneli de over'larca rated'dır bana göre. bu filmde laf etmemin beni kuran yırtmış gibi bir şam şeytanına çevireceği tek bir şey varsa, kesinlikle (bkz: ağla sevdam - yusuf taşkın) adlı şarkıdır. ki bu şarkı da ağır roman'dan ziyade (bkz: duvara karşı - fatih akın) filmine daha çok yakışmıştır sanki.

ezcümle, izlenebilir ama yangın sayılmaz. bu entry bozuntusu da düzeltme ve cevap hakkının kullanımına tabidir.

hoşbuldum editi: 8 ay sonra bağladınız ilk girimi / zülfün telinee / zülfün telinee... aşgolsun.