memleketimde sendikalaşmaya çalışan petrol işçilerini fabrikalarından çıkaran sermayeye inat, onlarla yürüdük bugün. ben çalışmıyorum, çalışamıyorum, çalıştırılmıyorum. dershanede çalışsam emeğimi aylık 500 tl'ye satın almak istiyorlar, ücretli öğretmenlik yapsam inanın bizim burada çıkmıyor, girenler nasıl giriyorsa artık. tecrübem olmadığı için özel okulda da çalışamıyorum binlercesine baş vurmuş olmama rağmen. ha bir de şu var, topraklarımızda özel okula gidemeyen ve parasız eğitimin onlara hak olduğu milyonlarca çocuğumuz, gencimiz varken, zaten özel okulda değil, haklarının ve onların yanında olmak için devlette çalışmak istiyorum. çok beceremesem de bunun için bilim emekçiliği yapan biri olduğumu söyleyebiliriz bu durumda. kpss mode: on. her yürüyüşte öksüz çocuklar gibi baktığım eğitim-sen bayraklarının yanında elimde petrol-iş bayrağıyla yürüdüm. yürümesem kendimi suçlardım. emeğimi dilediğim alanda sergileyememem, onca yıl okuduktan sonra atanmamam ve lise mezunları yerel basın olurken yüksek lisans bitirmek üzere olmama, alanımın yatkın olmasına rağmen gazetecilik sektörüne dair tüm başvurularımın reddedilmesi benim suçum olmadığı gibi bugün emeğini dilediği alanda sergilemeleri sermaye tarafından imkansız kılınan o abilerin, ablaların, kardeşlerin yanında yürümesem, bayrak sallamasam, onları tanımasam ortada bir suç olurdu ve benim olurdu. böyle devam ederse zannediyorum ki onların saflarında makinede kol sallayacağım zaten.

bizim memleket alışkın değildir yürüyüşlere, yavaş yavaş onlara da bunun anayasal bir hak olduğunu ve meydanların halk için önemli olduğunu gösteriyoruz. yaşlı teyzeler de vardı alanda, ellerinden öpüyorum. alanlarda en çok ufaklıkları seviyorum. üstlerine tam olan eğitim-sen önlüklü ufaklıklarıysa ayrı bir seviyorum. bir gün sıpam olursa alanlarda büyütesim adını mayıs koyasım geliyor.

nuranyum bir yerlerden, alandan yeni dönmüş halde, beceriksizliği ile halayı bozmamak adına halaya sadece bakmaktan gelmiş vaziyette bildirdi, tüm alanlardaki youserlara bin selam!