10. Hafta - merdiven

Yaşam belki de o tıkalı andır
...
benim payıma düşen, terk edilmiş merdivenlerden inmektir.
ve ulaşmaktır bir şeylere çürüyüşte ve gurbette
benim payıma düşen anılar bahçesinde hüzünlü bir gezintidir.

ve “ellerini
seviyorum” diyen
sesin hüznünde ölmektir.

ellerimi bahçeye dikiyorum
yeşereceğim, biliyorum, biliyorum, biliyorum..
ve kırlangıçlar mürekkepli parmaklarımın çukurunda
yumurtlayacaklar.
...
(bkz: Furuğ Ferruhzad)


Merdiven benim göğümdür bir adımda sonu gelmeyen. Eh, o merdivenlere tırmanma sebebim oldun.

Seni seviyorum.