az önce katıla katıla ağladım.

aylardır emek verdiğim tezimin sunumu yarın. hazırladığım sunumu maile atmamıştım bir anlık gafletle. düzenlemek için bilgisayarımı açmam ve bilgisayarımın ekranının gitmesi... o çaresizliğimi anlatamam. canım hala acıyor.

tez arkadaşımı aradım bana sayıp kapattı. sorumsuz falan dedi.

her şeyi bir kenara itip ağladım. bir kez daha deneyeyim diye bilgisayarı açtığımda çalışıyordu. hemen maile yükledim ve yarından sonra şu dönemde destek olmayanların hepsini hayatımdan nasıl sileceğimi düşündüm.

tez yazmak turnusol kağıdı gibi insanları tanımanıza hatta kendinizi tanımanıza vesile oluyor.

öyle yıprandım ki. anlatamam. sadece ağlamak istiyorum.