samyeli esti de yaprak döküldü,
babamız öldü boynumuz büküldü.
ölürken gözleri tavana takıldı.
(nakarat)
ah babam sağ olsaydı, köşede otursaydı,
bir karlı dağ gibiydi, arkamızda dursaydı!

yine efkarlandı gönlüm, sen geldin ya aklıma..
sağken bilemedim, varamadım farkına.
başıma bir iş gelse, sen koşardın yardıma..
(nakarat)

et yesem de canım babam” sen yoksun ya bugün açım..
kurtlar sofrasına düştüm, nasihatına muhtacım..
yokluk belimizi büktü, gönlümce yaşatamadım..
(nakarat)

bugün köyde düğün oluyor baba
davullar çalıyor, zurnalar çalıyor
hani derdin ya
"sana bir düğün yaparsam
kırk davul, kırk da zurna çaldıracağım,
dedenden kalan yadigâr 7-65′le de
bir şarjör boşaltacağım." diye...
sesi duyamadım da başına geldim
eski günler geldi aklıma babam
hani, hani bizim oranın salı günleri pazar olurdu ya
beni pazara götürürdün
boyumdan büyük sepeti boynuma takıp da
ben sürükleye sürükleye giderken gülerdin ya babam
pazara gidince ben ağlardım; "bana kiraz al!" diye
meyve tezgahına yaklaşıp da
"yarım kilo kiraz 250 gram da can eriği ver, çocuk ağlamasın."
"maaşı alamadık, haftaya öderiz" derdin ya babam
sen gittikten sonra
sen öldükten sonra
kimse bana öyle güzel kirazla can eriği almadı
karnemi alıp da koşardım ya sana babam
"koçum!" diye sıkıca sarılıp alnımdan öperdin ya beni
sen gittikten sonra
sen öldükten sonra
kimse bana öyle sıkıca sarılıp
alnımdan öpen olmadı
arefe günleri bizim amca oğlu bir takım elbise giyer de
kurula kurula gezerdi ya bizim kapının önünde
sen de kızar bizi mağazaya götürürdün ya,
en güzel elbiselerden alırdın ya bize hani
sen gittikten sonra,
sen öldükten sonra
kimse bana öyle güzel, öyle kıyak elbise almadı
bayram, bayram camisinden çıkınca
bizi dedemin mezarına götürürdün ya,
"uyan kalk babam!" diye haykırırdın ya hani
sen gittikten sonra
dayım, amcam, halam, teyzem;
kimse bize sahip çıkmadı
ben de şimdi haykırıyorum
"uyan da kalk babam!"

ankaralı namık'ın çocukları yıllar sonra bu şarkıyı nasıl dinleyecek bilmiyoruz...