"yalvararak, onurumu ayaklar altına alarak elde etmeye çalıştığım dostluk ve güven yalnızca bir köpeğe,necker'e değil, her hayvana, her yağmur damlasına, leo'nun bastığı her toprak parçasına sunuluyor, leo sürekli kendini adıyor gibiydi. sanki çevresiyle hiç durmadan akan,coşkuyla kabaran bir ilişki ve birlik içindeydi. sanki her şeyi tanıyor, herkes tarafından tanınıyor ve seviliyordu. yalnızca benimle, onu o kadar çok seven ve o kadar ihtiyacı olan benimle arasında bir köprü yoktu. bir tek beni dışlıyordu, bana yabancı ve soğuk gözlerle bakıyor, kalbini açmıyordu. beni belleğinden silmişti."

(bkz: doğu yolculuğu-herman hesse)