"mmm!"

güzel bir pasta gibi bitmesin diye ağır ağır ilerlediğim dizidir, kendisi de ağır ilerler, ama sıkmaz, güzel bir kitap gibi her sayfasından sonra sorgulatır.

bana çok şey öğretti kendisi, zaten hümanist biriyim, her insanın bir zamanlar bebek olduğunu düşünüp onu "kötü" yapanın toplum olduğuna inanırım (hrank dink'in karısının da söylediği gibi) ama bu dizi ile bir adım ötesine gittim. kabullenemediğim bazı şeyler vardı, insan ilişkileriyle ilgili, bazı davranışları yakıştıramazdım, bunun insanı "kötü" yaptığına inanırdım, iyilik ve kötülüğün aynı anda bir insanda bulunamayacağını düşünürdüm; beyaz bir boya kovasına biraz siyah koyduğunuzda rengi değişir, bunun gibi. ama şunu öğrendim; o siyah homojen olarak dağılmayabilirmiş, kovanın kıyısında köşesinde hala saf beyazı bulabilirmişiz.

dizideki her karakter üstüne uzun uzun yazabilirim; ama bir şey hakkında ne söylenirse söylensin asla kendisi kadar açıklayıcı olamaz, o yüzden keşfedilmesi gereken bir şey diyerek bırakıyorum.