son iki gündür başlığı her görüşümde kaçıyorum; yazılacak ne var amok hakkında, inanın bilmiyorum. edebi araçlar, bakış açıları, temalar, bilinç akışları... hepsi üzerinde düşünülmeye değer şüphesiz fakat ne anlamı var? intihar düşüncesi, bastırılmış dürtüler, etik, toplum, her biri içine doğduğumuz, içinde evrildiğimiz, her biri biz. zweig dahi, bir pencereden bakmış çoğunlukla; protagonistlerden birinin daha şanslı bir versiyonu gibi hissetmekten başka ne tesellimiz var? nitekim ''leman gölü kıyısındaki olay'' hikayesinde zweig'i aramak istesek, hemen oracıkta buluruz: yıllarca biriktirdiği sefilliği, acıyı, bulantıyı boris'in seçtiği yolu ondan yıllar sonra seçerek, seyirci olmaya belki de daha fazla dayanamayarak içinden atmış. ki zweig dönemi ve kalemini sevdiği yazarlardan bambaşka bir adammış; doğu idealizmine ve nostaljiye saplantılı, ilhamı dünyanın öbür ucunda arayan çağdaşlarının aksine hindistan gezileri misal onda hiç de yazınsal, varlıksal bir etki bırakmamış. diğer doğu gezginleri bu yolculuklarının etkisiyle yaratıcılıklarının üst sınırlarında gezerken, o taç mahal hakkında bir şiir, bir makale bir de amok'u yazmış. kendisi de dahil olmak üzere tüm insanlığın çirkinliğini bir kez daha deneyimlemiş olmalı.

eni konu hepimizin amok koşucusu olabileceğimiz gerçeği dışında söylenebilecek başka hiçbir şey yok.