orijinal adıyla türkçesi birlikte söylendiğinde kulağa oldukça şiirsel gelen film. ko to tamo peva/kim şarkı söylüyor orada?

köhne bir otobüsle yolculuk yapan ve her biri ayrı telden çalan bir grup insanın yaşadıklarını anlatıyor görünse de üzerine sayfalar dolusu çıkarım yapılabilecek bir film.

şarkıcılık hayali kuran "aşk doğru anda gelnezse hiç gelmemiş gibi olur" diyerek arabadaki geline asılan bir adam, denizi görmek için kaçıp evlenen bir gelin ve onun kocası, "hastalandığımdan beri beni kimse sevmiyor" diyen hasta bir adam, disiplinsizlikten yakınan bir alman hayranı, askerdeki oğluna para göndermek için yollara düşmüş bir ihtiyar, bir avcı, bir papaz, iki çingene, otobüs sahibi ve yarım akıllı oğlu.

sıradan bir otobüs yolculuğundan çok insanın bin bir türlü hali anlatılıyor. çingenelerin film boyunca söylediği şarkıların sonunda tekrar ettikleri "keşke tüm bunlar bir rüyadan ibaret olsa." cümlesi hem insanlar arasındaki küçün savaşlar için hem de gerçek anlamda savaş için söylenmiş gibi.

son yıllarda yaşadıklarımızın ve içinde bulunduğumuz çıkmazların bir filmi yapılsa hislerimizi anlatmak için bundan daha iyi bir cümle kurulamaz sanırım.