“çağımızda geçmiş yüzyılların bilmediği, kısa ömürlü bir yaratık yaşıyor. sinemadan çıkmış insan. gördüğü film ona bir şeyler yapmış. salt çıkarını düşünen kişi değil. insanlarla barışık. onun büyük işler yapacağı umulur. ama beş-on dakikada ölüyor. sokak sinemadan çıkmayanlarla dolu; asık yüzleri, kayıtsızlıkları, sinsi yürüyüşleriyle onu aralarına alıyorlar, eritiyorlar.”

keşke dünya üzerindeki herkesin yalnızca "sinemadan henüz çıkmış insanlardan" ibaret olduğu bir anımız olsa ve birbirimizi çıkarsız dinleyip, anlayabilmek için olabildiğince uzatabilsek bu anı.