modern dünyanın bizi arada sırada doğaya kaçıp gitmeyi zorladığı oluyor. ancak çoğumuz bu dünyayı ardımızda bırakıp gidemiyoruz çünkü rahatı seviyoruz banane, boşver demeyi seviyoruz, ister istemez bu dünyayı getirdiklerini benimsiyor ve seviyoruz. bu yüzden bırakıp gitmek bir günlüğüne hatta birkaç saatliğine bile zor geliyor. bunun yerine fotoğraflara bakarak, filmler izleyerek doğaya olan açlığımızı gidermeye çalışıyoruz. bazen bir hevesle yerimizden kalksak da anında tembelliğimiz, rahata düşkünlüğümüz tutup omuzlarımızdan oturtuyor kalktığımız yere.
bu film çekip giden, modern dünyaya sırtını dönen, doğanın kucağına giden insanı anlatıyor. bize geldiğimiz ve gideceğimiz yeri hatırlatıyor.
en azından yaşattığı o her şeyi geride bırakıp gitme isteği için bile defalarca izlenebilir.