izlerken hep senaristini düşünüyorum. senaristle ortak noktalarımızı buluyorum. dizinin ruhunu hissedebildigime inanıyorum, aynı dizinin de beni hissettiği kadar. bu sık karşılaşılan bir his değil. poyraz ve aysegul diyalogları, dizinin kendine has incelikleri, karakterlerin aynı zamanda ruhlarının da olması, senaristin baba karakterine takıklığı,
poyrazın babası poyrazin gizemli tavirlari yuzunden masum birini öldürene kadar çok sevdiğim bir diziydi. şu an sadece takip ediyorum.