derinden hissettiğim rahatsızlık. ama nasıl bünye varsa normal hayatım etkilenmiyor yada ben öyle sanıyorum. kaldırımda yürürken düşüp arabanın kafamı ezeceğini çok düşünmüşümdür yada klozetten bir hayvanın çıkıp beni ısıracağını. bunları nasıl normalleştirip etkisini sıfırladım bilmiyorum. bu düşüncelerin ne kadar saçma ne kadar mantıksız olduğunu bende biliyorum ama insan düşünmeden edemiyor.

doktor hap verdi 1 ton 1 yıl önce. hapları düzenli kullandığım zaman bu düşünceler yok olmuyor ama azımsanmayacak derecede azalıyor. yani önceden yatmadan önce düşündüğünüz şeyi "-hassiktir lan olur mu böyle bir şey?" diyip geçebiliyorsunuz. geceleri uyku uyuyamazdım ben. bu yüzden hem okul hayatım hem sosyal hayatım bok gibiydi. şu an iyiyim neyse ki. eğer sizde de olduğunu düşündürecek en ufak bir şey varsa bile bir doktora görünün. gerçekten hayat çok kolaylaşıyor. ben bu yaşıma kadar yaşamamışım diyorsunuz.