sevgisizlik'tir.

bütün dertlerin, sıkıntıların temeline inildiğinde illaki bir yerlerde sevgi eksikliği olduğunu görürüz. milyonlarca ölümün, binlerce savaşın, kırgınlığın, yalnızlığın, mutsuzluğun ana sebebi, yalnızca türkiye'nin değil, insanlığın en büyük sorunudur.

henüz çocukluk çağında anne-babasından sevgi görmemiş çocuklar mutlaka eksik büyüyecek, sevemeyen, sevmeyi bilmeyen yetişkinler olacak ve kendi çocuklarını da sevgiden yoksun büyütecekler ve bu durum mutsuz, sorunlu toplumların oluşmasına yol açacaktır.

öz güveni olmayan, saldırgan, içine kapanık, içten içe insanları kıskanan, en kötüsü mutlu olmakta zorlanan ve mutsuzluğunu çevreye yayan insanlar yetişecek bu durum da diğer büyük sorunlara yol açacak. tecavüz, hırsızlık, kadınlara uygulanan şiddet (aile içi şiddetin, sevgisizliğin acı bir sonucu) gibi.

neşet ertaş ne güzel diyor;

ilimsizlik, bilgisizlik yüzünden,
cehalet hortlayıp çıkar mı çıkar.
sevgisizlik, saygısızlık yüzünden,
insan insandan bıkar mı bıkar.

çocukların kalbi tertemiz, insan eli değmemiş uçsuz bir dünya gibidir. onları biz inşa ederiz. onlara mutlu olmayı öğretin, nefret etmeyi değil, tam tersini sevmeyi öğretin. mesela; çocuğunuz yalan söylemekten nefret etmesin, doğruyu sevsin. insanları sevsin ırk, din, dil gözetmeksizin. işte o zaman kendini iyileştirebilen, birbirine tahammülü olan, saygısı olan daha sağlıklı-az sorunlu bir toplum yetişebilir.