bu film benim için burjuvazinin, ahlakın (etik olan, medeni olan, erdemli olan ahlakın), kibar ailelerin çöküşüdür. hani bunuel usta en büyüğünü yapmasa, burjuvazinin kıçına tekmeyi basan en iddialı film de diyebilirdim.
şiddetin estetizesi her haneke filminde olduğu kadar, bu filmde taban yapıyor. gösterip, vermemek gibi. şiddetin varolduğunu bilip, kadrajını sıradan eşya ve epizotlara çevirmesi muhteşem ötesi etki yapıyor. triere versen kadını çıplak soyar, sonra gang bang yaptırırdı. gaspara versen kadına tecavüz ettirir, sonra göstere göstere en acımasız (ama bir nevi ters etki terapisi gibi) öldürtürdü. tarantino ortalığı kana boyardı. peki haneke ne yapıyor? göstermeden insanın taşaklarından nasıl tutulup rahatsız edileceğini bir aile panaroması üzerinden anlatıyor.

ve pek tabii videonun geri sarma sekansı. isanın lazarusu diriltmesi olayına tekabül eder sinema sanatında.

oysa aile başından "hayır" diyebilseydi herşey normal devam edebilirdi.