yapmakla olup bitseydi bu iş,
hemen yapardım, olup biterdi.
döktüğüm kanla akıp gitse her şey,
bir vuruşta sonuna varılsa işin,
bir anda bu dünyayı olsun kazanıversen,
zaman denizinin bir kumsalı olan bu dünyayı
öbür dünyayı gözden çıkarır insan.
ama bu işlerin daha burada görülüyor hesabı.
verdiğimiz kanlı dersi alan
gelip bize veriyor aldığı dersi.
doğruluğun şaşmaz eli bize sunuyor
içine zehir döktüğümüz kupayı.
adam burada, iki katlı güvenlikte:
bir kere akrabası ve adamıyım:
ona kötülük etmemem için iki zorlu sebep.
sonra misafirim; değil kendim bıçaklamak,
el bıçağına karşı korumam gerek onu.
üstelik bu duncan, ne iyi yürekli bir insan,
ve ne bulunmaz bir kral.
her değeri ayrı bir israfil borusu olur
lanet okumak için onu öldürene!
acımak yeni doğmuş bir çocuk olur, çırılçıplak,
kasırganın yelesine sarılmış,
ya da bir melek, görülmez atlarına binmiş göklerin,
ve gider dört bir yana haber verir
bu yürekler acısı cinayeti,
göz yaşı savrulur esen yellerde.
sebep yok onu öldürmem için,
beni mahmuzlayan tek şey, kendi yükselme hırsım;
o da bir atlayış atlıyor ki atın üstüne
öbür tarafa düşüyor, eğerde duracak yerde.