fuat saka'nın "rum taverna şarkısı" tadındaki eseri. sanıyorum orijinali de varmış, adını bilmiyorum. ancak hayatımda böyle hüzünlü bir şarkı dinleyip de bu kadar neşelendiğimi hatırlamıyorum. zaten kanımca rum şarkılarının olayı da bu, evet ortada üzücü bir durum anlatılıyor ama vuruyorsun kadehleri birbirine "siktret be oğlum" diyorsunuz karşılıklı, yüzlerde birer gülümseme. fuat abimiz de öyle bir söyler ki bu şarkıyı, beni uzaklardan alır, deniz kenarına bırakır, elime kadehi verir, gider. ağzına diline sağlık fuat abi, her daim sen söyle biz dinleyelim.