nedense kimseye inandirici gelmeyen-mis. bunun tamamen toplumsaldan da ote global bir kabullenme oldugunu ve sebebinin insanlarin kendini buna sartlandirmasi oldugunu dusunuyorum. sanki ask mutsuz olunca anlam kazanacakmis gibi bir garip his. karsilikli olmasina gerek yok. hani elma misali. sorun su ki biz sadece asik olmakla mutlu olamiyoruz. iki kisinin birbirini kusursuz tamamlamasi pek mumkun bir istek degil bence, bunun yerine kabullenmeyi denesek karsimizdakini mesela. gerek geleneksel ask hikayeleri gerek modern olanlar, ulke fark etmeksizin hep bir takim badireler uzerine kurulu. hikayelerdeki platonik askin, bir sebeple ayri dusmenin, garip kiskancliklarin mutsuzlugu bizi bu kabullenmeye itiyor bence; hikaye sonundaki sonsuza kadar mutlu yasadilar kismina ulasmak icin bir caba hepsi. oylece kabullensek aski; huzurlu amasiz ve amacsiz, "dunyayi guzellik kurtaracak."