birisiyle konuştuğumda karşımdakinin beni dinleyip dinlemediğini bilemediğimdendir herhalde. bir şey yazıp kıyıya köşeye bırakıyorum ben. okumaya başlayan düşüncelerimi kendine katmak isterse devam ediyor, etmezse bir ötekine geçiyor. kimin dinlemesi gerektiğini benim seçmemem demek, bir dertten daha kurtulmam gerek gibi geliyor bir de. iki taraf için de sıkıntıyı azaltıyorum fena mı?

birde şöyle bir şey var; yazıyorum çünkü varoluş acısını bir türlü dindiremedim.