ilkokulda sira arkadasimla 'dergi' cikarmaya karar verince once bir isim bulmamiz gerekti, kitap kurdu; mottosu da soyle oldu sonra, insan insanin kurdudur siz kitap kurdu olun. ne hayallerimiz vardi. uc bes sayi yazdik, yazdik derken elde yazdik tabi bilgisayar mi var o zaman, sonra okullar kapandi, hayaller tatile girdi, biz yazliga gittik. sonra ben okul degistirdim. lisede duydum ki o yillardan bir arkadasimiz ayni isimde bir dergiyi kendi okudugu lisede cikarmaya baslamis, kitap kurdu gercekten basilmis bir sure. biraz buruk da olsa gulumsetiyor su cumle beni her zaman.