biraz popülarite ile de alakalı bence bu durum. üniversite yıllarına kadar bir biçimde kendini ifade etmesine izin verilmeyen, baskılanan yahut ezilen kişinin üniversiteye gelince yaşadığı kimlik ve yer arayışının yarattığı bir olaydır. kişi bakıyor özgürlük, sol, devrim, eşitlik vs. vs. söylemler ona gerçekten etkileyici geliyor, kalbini okşuyor, ruhunu gaza getiriyor, bir de geçmişteki baskılanması ver toplumda yer bulamamışlığı da buna eklenince kendini oraya adapte ediyor. çoğu kişi ne yazık ki bu yoldan geçiyor. fakat daha sonra para kazan(ama)maya, işveren olur ise şayet diğer başka çeşitli sıkıntıları görünce işin öyle o kadar basit olmadığını anlıyor. işte bu arada geçen zaman da kayıp bir zaman oluyor. keşke "gerçekçilik" ve "akılcılık" ışığında slogan kelimelerin arkasına kapılmadan bütün fikirler incelenebilse, bu ülke için refah getirebilecek ortak bir sistemin fikri altyapısı oluşturabilse ama nerede...