-
odamdaki dokunulmaz tek alan, kitaplığım...
iki ayda bir değiştirdiğim düzeni şu an boyutlarına göre sıralanmış ancak siyah renkte olanlar kendi aralarında büyükten küçüğe doğru sağdan sola dizilmiş vaziyette, ayrı bir yer ayırdım onlara niye bilmiyorum.
öncesinde hepsini renklerine göre dizmiştim geçişler de harika duruyordu ama sıkıyor bir süre sonra -
bir tane sağda bir tane soldan bazen yerlerini değiştirip düzenini bozuyorum kerataların. -
yayınevine göre. farklı yayınevine ait iki kitabı yanyana görünce sinirleniyorum böyle de garip bir takıntım var o yüzden düzenli olarak kontrolünü yaparım. -
prensip olarak hiç kimseye kitap vermem ve bu nedenle mümkün olduğunca gözlerden uzak tutmak isterim. ama hepsi odamda ki kitaplığa sığmadığı için sağdan soldan gelenleri, gitse de önemsemeyeceklerimi, hiçbir düzen olmaksızın salonda ki kitaplığa koyarım. isteyene vermem vermemesine de bazı insanlar kaşla göz arasında yapacaklarını yapıyor. odamdaki kitaplığımda aynı yazarın kitapları beraber durur. başka da bir düzen yoktur. gerçi sığmadıkları için önlü arkalı iki sıra halinde duruyorlar, pek görsel bir yanı yok ama mümkün olduğunca fazla kitap alması için ölçülerini verip özel yaptırmıştım. ondan önce yatak bazasının içinde dururlardı. daha da güvenliydi.
teoride böyledir böyle olmasına ama 32 aylık yeğenim birer ikişer odamdakileri salona, salondakileri odama taşır, yeniden dizer. bazen oyuncak market arabasına doldurabildiği kadarını doldurup evin başka yerlerine götürür, boşaltır, bir kısmını tekrar doldurur, başka bir yere götürür, yeniden gelir, doldurur, gider, tekrar gelir. karınca gibi gelir, gider, saatlerce bunu kendine iş edindiği olur. ses etmem, yapma, etme demiyorum ona. yürüteçe binmeye başladığından beri uğraşıyor kitaplarımla, düzenimiz bozuldu. allah'tan yırtmıyor. almaya kalkarsam menim dayı menim der.
toplarımın çoğunu kaptırdım, evlerine götürdü. kitapları götürmeye başlamadı ama o günlerde gelecek inşallah. 5 bilemedin 10 senesi var, sonra yavaş yavaş onlarda erir.