benim için türkiye'nin virgina woolf'u olan tezer özlü kitabı. açıkcası kitabı ilk aldığımda bu kadar samimi bir anlatımla karşılaşacağımı hiç tahmin etmemiştim. tezer özlü içindeki hiç bitmeyen üşümeyi "sevişerek, sarılarak" doldurmayı çalışmış, yaşam ile ölüm arasındaki çizgide sürdürmüş yaşamını hep.kitabın sonu benim için oldukça dokunaklı bitti.

bizi saran sıcaklığın. soğuyan gecelerin. ve geceleri bürüyen yıldızların. ve dolunayın. ve dolunayla birlikte uykusuz kalan insanların. dolunayla birlikte uykusuz kalınan gecelerin soluk, sisli sabahlarında ölümü bekleyen insanların.
(ölüm de bir günlük olay değil mi?)

bizi saran sıcaklığın. soğuyan gecelerin. ve geceleri bürüyen yıldızların. iki insanın sarılarak geçirdiği bu sarsıntı özü olmalı evrenin. sonsuza dek varan, var eden, yaşatan, yaşamı ileri çağlara doğru uzatan bu birleşme..."