ahmet ümit hayranı arkadaşlarımın en sıkıcı hatta en kötü ahmet ümit romanı olduğunu söylemeleri üzerine ahmet ümit'i okumaya başladığım ilk romandır. bir yazarı okumaya başlıyorsam genelde en kötü olarak belirtilen kitabından başlayarak okurum ki beklentileri en başta yükseğe çekince sonra hayal kırıklığı yaşamayım. açıkçası ben bu kitabı baya beğenmiştim. arkadaşlarım en iyi diye nitelediği istanbul hatırasını henüz okumadığım için ahmet ümit romanları içindeki skalasını bilemeyeceğim. ama ahmet ümit'i okuduğum üç kitabı içinde yargılayacak olursam eğer şöyle bir eleştiri getirebilirim: sayın ümit ön okumalarını ve araşırmalarını çok iyi yapan kaliteli bir yazar gerçekten. bu kitapta daha belirgin olarak ortaya çıkan tek sıkıntısı okuyucuyu sürekli bilgi bombordımanına tutması. bazen o kadar fazla bilimsel/tarihsel bilgiye kaçıyor ki okuyucu olayın akışını kaçırabiliyor bu da yer yer akıcılığı bozuyor. üstelik sultanı öldürmek psikolojik çözümlemelerin ve bunun anlaşılması için okuyucuya psikolojiden bilgilerin de sık sık verildiği bir kitap. okuyan insanın kesinlikle ufkunu geliştirecek bir kitap ancak bu noktada hikaye akıcılığını yitirebiliyor. yine de henüz ahmet ümit okumaya başlamadıysanız başlangıç için ideal bir kitap olduğunu söyleyebilirim