bazen hiç amacım olmadan birinin yüzüne uzun uzun baktığımı fark ediyorum, aslında o an farklı bir şey düşünüyor oluyorum. o kişi de kıllanıp merak ediyor neden öyle baktığımı. hatta geçenlerde toplu halde bir kafede otururken masamızdaki pek de samimi olmadığım bir çocuğa bakıp dalmışım düşünürken. çocuk da ondan hoşlandığımı falan sanmış, arkadaşımdan öğrendim. bunu aşsam iyi olacak. yoksa yakında herkesten sözde hoşlanıyor olacağım galiba. ah kafamın içindekiler ve müthiş karmaşa.