stokholm sendromunu duydunuz mu?

tam olarak bu işte. sizi kıskıvrak hiç beklemediğiniz bir anda yakalyıp hiçliğin ortasına atar ve sadece kendiyle beslenmenize izin verir. nefret etseniz de devam etmek, güç bulmak için ona sığınmak tek seçeneğinizdir ve bu onu yavaş yavaş sevmenize neden olur. yalnızken huzur bulmaya başlarsınız. yalnızken başardığınız şeylerin daha sağlam ve mükemmel olduğunu görürsünüz. yalnızken kendiniz olmaya başladığınızı düşünürken yalnızlığın kendiniz olduğunu fark edersiniz.