!---- spoiler ----!

&" gitmek zorunda," diye bağırdı kız kardeşi, "tek çıkar yol bu baba" yapmak zorunda olduğun tek şey, onun gregor olduğunu aklından çıkarman. bizim asıl talihsizliğimiz bu kadar uzun süre buna inanmış olmamız. fakat o nasıl gregor olabilir ki? eğer o gregor olsaydı, insanların böyle bir hayvanla bir arada yaşayamayacaklarını çoktan anlar ve kendi isteğiyle çekip giderdi. o zaman onsuz kalırdık, ama yaşamımıza devam eder ve onun anısını gururla korurduk.

& " peki şimdi ne olacak ?" diye sordu gregor kendi kendine ve karanlıkta etrafına bakındı. çok geçmeden artık hiç hareket etmediğini fark etti. buna şaşmadı, daha çok şimdiye kadar bu zayıf bacaklarıyla hareket edebilmesi şaşırtıcıydı. üstelik şimdi kendisini her zamankinden daha rahat hissediyordu. gerçi bütün bedeni ağrıyordu, ancak bu ağrılar gittikçe azalıyormuş ve sonunda tamamen geçecekmiş gibiydi. sırtındaki çürümüş elmayı ve yumuşak tozlarla kaplanmış iltihaplı çevresini neredeyse artık hissetmiyordu bile. ailesini düşündüğünde içi sevgiyle doluyordu ve duygulanıyordu. kız kardeşinden daha da kararlı bir şekilde, yok olması gerektiğine inanıyordu. kulenin saati sabahın üçünü vuruncaya kadar böyle boş ve huzur içinde düşüncelerle geçirdi zamanını. pencereden ortalığın ağarmaya başladığını da gördü. derken başı kendiliğinden düştü ve burun deliklerinden son nefesini verdi.

!---- spoiler ----!


kitap üzerine ufak bir yazı kaleme aldım. okumak isteyenler ya da okuyanlar için kendi değerlendirme ve tahlilim :

"dönüşüm üzerine"


&öyküyü okurken kafkanın böceğe dönüştürerek uyandırdığı gregor samsayı oğuz atayın literatüre soktuğu tutunamayan insan türünün daha çarpıcı ya da fantastik anlatımı ( büyülü gerçeklik anlatım tarzı) olarak benzetim yaptım.
evet. bence gregor : tam olararak toplumca anlaşılamayıp , hayata yenik düşen , herkes gibi olamadığı için tutunamayarak bir yaratık olarak bakılan o türden.

&öyküyü okurken hissettiğim bir diğer durumsa evrimsel ve evrensel olarak eşit düzeyde yaşama hakkımız olan hayvanları çok iyi anlatabilmiş kafka. bir böceğin (sonradan böceğe dönüşen bir insanın) hayata nasıl bakabileceği nasıl hissedeceği ancak bu kadar iyi anlatılabilirdi. elbette tamamen böcek olmanın ( bu şekilde doğup, yaşayıp, ölmenin) ne hissettireceğini bir insan olması nedeniyle bizler gibi asla anlayamayacak, hissedemeyecektir. olması gereken de budur zaten :)

& öyküde babanın zavallı gregor'a fırlattığı elma ve davranış biçimi kafkanın gerçek hayatında da babasıyla olan ilişkisinin bilincinin altındaki sırlarının sanatla ortaya çıkmasıdır.

& öykünün belli bir noktasından sonra artık kendi ailesinin bile tahammül edemediği bir yaratık haline gelen gregor belki de aramızda yaşarken sırf bize benzemediği bizim gibi yaşamadığı için dışladığımız ( bizden kastım toplumun saçma klişe ve de factolarıdır.) insan tipine dönüşmüştür.

& ve belki de diğer insanları anlayabildiği halde kendisini anlatamayan , anlaşılamayan, gregor intihara sürüklenen imge yüklü sanatsal ruhlara benzetilebilir bu kişiliklerle ilişki ve bağlantı kurulabilir.

& yalnızlaştığımız şu hayatta gregorları unutmayarak hiç olmazsa ölüme sürüklenişlerini engelleyemesek de yavaşlatabilmemiz dileğiyle bir sonraki kitap değerlendirmemde görüşmek üzere.