kendi tabiatımla ve karakterimle bir erkek tavus kuşu olsaydım, sanıyorum kendimi asla gösteremez, hiçbir dişime kur yapamaz, hiçbiriyle çiftleşemezdim (şimdi dişiyken ve insanken başarıdan başarıya, bir aşktan bir aşka koşuyorum, garyoleden garyoleye atlıyorum çünkü, tavus kuşunun erkeği olmadığıma şükrettiğim bir entry yazacak kadar işsiz değilim yoksa, ne ilgisi var aa...).

kuyruğumun dev bir yelpaze misali görkemle açılması, hiçbir insanın kendi eliyle meydana getirmesinin mümkün olmayacağı ölçüde ahenkli, parlak, dişiye ısrarla "gel gülüm gel / gel nazlım gel / gel ey gel ey..." daveti yapan renklerle ve şekillerle bezeli olması, kapadığımda bile arkamdan gösterişsiz ancak iddialı bir red carpet tasarımının kuyruğu gibi hafifçe sürünerek, zerafetle geliyor olması benim için zerre-i miskal kadar önem arz etmezdi, buna eminim. başka türlerden eş dost kuşlar "olum manyak kuyruğun var lan, nie açmion anasını satiym, biz bi tanesini düşürelim die kırk takla atalım, -bunu diyen güvercinmiş meğersem- herif kuyruğunu açmıyo, açsa da cıvırlardan uzak yerde sallıo, sen nası bi fotorafsın, ipne misin ben anlamadım ki hacı cavcav..." diye üzerime gelir olduklarında "ya yok ya, kuyruk işte, hem senin paçan benim kuyruğumdan güzel, senin de ibiğin çok şekil, benim kuyruk o kadar da şey değil şimdi, neyse sitredin kuyruğu falan, akşama rakı - darı yapıyoz di mi len, ehe he..." deyip geçiştirirdim hep yaptığım gibi muhtemelen.

o zaman da, bana bahşedilmiş iyi bir şeyi kendimi yahut soyumu ileri götürmek için gönül rahatlığıyla kullanmayı, bununla azıcık da olsa övünmeyi, şımarmayı, yanı sıra bu şeyi daha iyi bir şey yapabilmek için gayret etmeyi ve uğraşmayı geçtim; biri hakkımda pozitif, yüceltici, bir şey söylediği anda "ya yok, bence ben o kadar değilimdir. yani tüm yaptıklarım, ortaya çıkardıklarım bile yanılsama olabilir, tesadüfen öyle iyi olmuşlardır, yoksa ben çok da parlak sayılmam. evet, evet, ben değilim bence o, o kuyruk benim değil." diyerek ve aynen de böyle düşünerek söyleyeni söylediğine pişman eder, şüphenin şüphesizliğine teslim olur, kendimi ve yarınımı kurutmaya hiç istifimi bozmadan biteviye devam ederdim.

iyi ki erkek tavus kuşu değilim lan. insan üremese de olur yani ama tavus kuşları çok güzeller. onlar bu kıyımı hak etmiyor. bu entry de çiftleşme üzerine değildi amma siz anlamışsınızdır, şimdi derleyip toplayamadım ben de.

heyirli sebehler.