kendimi büyük bir tiyatro oyununun içindeyim gibi hissediyorum bazen. insanlar kendilerine biçtikleri rolleri oynamak adına layıkiyle çaba sarf ediyorlar. nasıl kaptırıyorlar bazen bilseniz kendilerini. bunu ya çaresizlik ya kendini kabul ettirme ya da olmak istedikleri şekle girmek adına yapıyorlar biliyorum. sanıyorum en çok acı verenler de en çok inandıklarım. inanıp kendimi en çok açtıklarım. üzerine en çok düşüp oyunlarına en çok kaptırdıklarım.

sonra bakıyorum farkında olmadan ben de oyunlarına dahil oluyorum. evet diyorum hepiniz için ayrı ayrı kostümlerimi giyinip güleceğim kimi zaman, bazen hüzünleneceğim bazen de "mış gibi" yapacağım çünkü bunu en çok siz hak ettiniz. etrafımızda sağlıklı bireyler kalmıyor yavaş yavaş farkında mısınız? akıl sağlığını korumak mı yoksa karışmak mı bulanık sulara. rastgele bir yerde oturup suretleri inceliyorum bazen ve elbet de kendime bakıyorum; aklını mı yitirdin nedir diyorum "sanane!" kendi dünyanda gayet kıymetli ve verimlisin, senin çizdiğin sınırlarda güvendesin. karışmak istediğin vakit tekrar bir oyuna dahilsin.