(bkz: zülfü livaneli - serenad)


konu olarak çok güzel bir roman olsa da. yazarının saçma sapan sol-ızdırap monologları insana öf dedirtiyor bazen.

kitabı okurken
(yazarın arada söylediği ve saçma bulduğum fikirler esnasında) aklıma neden insanlar çoğunlukla kitap olarak roman okur? diye düşündüm.

bu sorunun 2 hafta önce yarım bırakmak zorunda kaldığım harari' nin sapiens kitabını okuyamamamın hayıflanması sonucunda aklıma geldiğini düşünüyorum.

sapiensi' i fazla ara vermeden okumak lazım. araya fazla zaman girince yazarın anlattıklarını takip edememeye, söyledikleri arasında ilişkiyi kuramamaya başlıyorsunuz.

neyse, sapiens' i bırakıp agatha christie' nin meşhur polisiye kitabı 10 küçük zenci' yi okumaya karar verdim.
onu da hemen bitirip gene bilgiden ziyede bir kurgusu olan ve sürükleyici bir okumaya karar verdim.


sorunun cevabını da bulmuş oldum.

insanlar genellikle bilgi yüklü kitapları, nutukları okumaktan-dinlemekten sıkıldıkları için bilgiyi görselleştirerek (bkz: sinema) kulağa güzel gelecek şekilde kafiyeleştirerek (bkz: şiir) oyunlaştırarak (bkz: tiyatro) bilgileri kurgulayarak (bkz: roman) yani sanatı ve edebiyatı ortaya çıkarmışlar.

örneğin antik yunanda yöneticiler halka fikirleri tiyatrolar ile empoze ederlerdi.


neyse, anket başlığına yazıyorum ama öyle serenad ı okurken neden bu kitabı okuduğum hakkında ve genel bir şeyler yazayım istedim.