iki kere bizzat sinemaya giderek izlediğim film. normalde şiirle içli dışlı olmayan beni çok etkilemişti. filmin geçtiği heybeliada sanatoryumuna gitmek, görmek, o yaşanmışlığı hissetmek filmin zaten olan etkisini beş katına çıkartmıştı. acıtan bir film, acıtmasında yaşanmışığın payı var tabi ama senaryo tamamen kurmaca olsa dahi acıtırdı, kıvanç tatlıtuğ ve mert fırat'ın oyunculuklarına denebilecek tek bir söz yok, belçim bilgin filmin tek kötü yanı ama o bile filmin olan atmosferi içinde kaybolup gidiyor. türk sineması böyle filmlere aç azizim, siz yapın biz gerekirse beş kere de izleriz biz.