benim için tanımı şudur;
bir koridorda ya da caddede yürürken başımı çok kaldırmadan yürürüm çoğu zaman.çünkü öyle yürüyünce bakışımın birinin gözlerine isabet etme olasılığını azaltmış olurum.insanların yüzlerine de dik dik bakamam ben.çoğunlukla başımı hafifçe öne eğer ve gözlerimi en çok iki metre ileriyi görecek şekilde yere isabetlerim.o sınırlı alan içinde de insanların ayakkabılarını ve paçalarını görürüm.bayım ayakkabınız çok güzelmiş demek gelir içimden ama başımı kaldırıp onu da diyemem.utangacım ben bayım.